ADHD یا بیش فعالی چیست؟ + علائم و درمان آن
بیش فعالی یا ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که اغلب در کودکی آغاز شده و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. این اختلال با مشکلاتی در تمرکز، رفتارهای تکانشی و فعالیتهای بیشازحد همراه است و میتواند روی تحصیل، کار و روابط فردی تاثیر منفی بگذارد. در این مقاله به بررسی انواع، علل و علائم بیش فعالی میپردازیم. برای آشنایی با نحوه تشخیص، عوارض و درمان بیش فعالی، این مقاله را مطالعه کنید.
بیش فعالی؛ اختلال عصبی منجر به فعالیت بیشازحد
ADHD یا بیش فعالی یکی از شایعترین اختلالات عصبی رشدی دوران کودکی است. ADHD معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده میشود و اغلب تا بزرگسالی ادامه مییابد. کودکان مبتلا به بیش فعالی در توجه و کنترل رفتارهای تکانشی مشکل دارند و ممکن است بدون فکر کردن به نتیجه کار انجام دهند کنند یا بیشازحد فعال باشند.
در کنار مسائل مرتبط با بیش فعالی، برخی از اختلالات روانی دیگر نیز میتوانند تأثیرات چشمگیری بر زندگی فرد داشته باشند. برای مثال، شناخت بهتر از اختلال دوقطبی و چگونگی تأثیر آن بر رفتار و خلقوخو میتواند به درک جامعتری از وضعیت روانی کمک کند. اگر علاقمند به آشنایی با جزئیات و نکات کلیدی در مورد اختلال دوقطبی هستید، پیشنهاد میکنیم مقالهای با عنوان اختلال دوقطبی چیست را مطالعه کنید تا از علل، علائم و راههای درمان این اختلال اطلاعات کامل به دست آورید.
حالت غیرفعال و بیش فعال؛ از انواع بیش فعالی
طبیعی است که کودکان دچار مشکلات تمرکز و رفتار شوند. بااینحال، علائم ADHD در آنها میتواند شدید باشد و در مدرسه، خانه یا در ارتباط با دوستان برای آنها مشکلساز شود. بستهبه اینکه کدام نوع علائم در زمان تشخیص در فرد قویتر باشد، انواع بیش فعالی شامل سه دسته زیر میشوند:
● حالت غیرفعال
● حالت بیش فعال
● حالت ترکیبی (ترکیبی از علائم حالت غیرفعال و بیشفعال)
دانشمندان تفاوتهایی را در ساختار مغز و فعالیت افراد مبتلا به انواع بیش فعالی شناسایی کردهاند. لوب پیشانی مغز و قسمت پشت لوب پیشانی است. لوب پیشانی مسئول برنامهریزی، توجه، تصمیمگیری و استفادهاز زبان برای تعدیل رفتار است. محققان این نوع فعالیت را توجه هدایتشده مینامند. مغز افراد مبتلا به ADHD نسبتبه افراد عصبی دیرتر به بلوغ کامل خود میرسد.
اعتیاد در دوران بارداری و تولد نارس؛ مهمترین علتهای بیش فعالی
علت بیش فعالی بهطور دقیق ناشناخته است، ولی محققان تعدادی از تفاوتهای احتمالی را در مغز افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افراد سالم شناسایی کردهاند. مهمترین علت بیش فعالی شامل موارد زیر میشوند:
● تولد نارس (قبل از هفته 37 بارداری)
● وزن کم هنگام تولد
● مصرف سیگار، الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری
ADHD در افرادی با هر توانایی فکری رخ میدهد، اگرچه این بیماری در افرادی که مشکلات یادگیری دارند، شایعتر است.
بیقراری در نشستن و بیتحرک ماندن؛ از مهمترین علائم بیش فعالی
بسیاری از کودکان در شرایط عادی برای یکجا نشستن و صف انتظار نوبت دچار بیقراری و رفتار تکانشی میشوند. بااینحال، کودکانی که علائم بیش فعالی را از خود نشان میدهند، این علائم بهطور قابلتوجهی بیشترازحد انتظار برای سن یا سطح رشد آنها است. علائم بیش فعالی در کودکان باعث ایجاد مشکلاتی در خانه، مدرسه یا دانشگاه، محل کار و روابط عاطفی آنها میشود.
مزوتراپی چیست؟ ما در مقاله کامل به بررسی مزوتراپی و فواید و کاربرد آن بحث کرده ایم، برای دریافت اطلاعات بیشتر این مقاله را به دقت مطالعه کنید.
مراجعه به پزشک؛ مهمترین روش تشخیص بیش فعالی
تشخیص بیش فعالی براساس وجود علائم پایداری است که در یک دوره زمانی رخ داده و در شش ماه گذشته رشد قابلتوجهی داشته است. ADHD را میتوان در هر سنی تشخیص داد، ولی این اختلال از دوران کودکی شروع میشود. هنگام تشخیص بیش فعالی، علائم آن باید قبل از 12 سالگی در فرد وجود داشته باشد و باید در بیش از یک مرحله مشاهده شده باشد.
عزت نفس ضعیف و مشکلات خواب؛ از مهمترین عوارض بیش فعالی
اگر ADHD درمان نشود، میتواند منجربه تعدادی از عوارض طولانی مدت شود. اما مهمترین عوارض بیش فعالی چیست؟ این عوارض شامل موارد زیر میشود:
● عزت نفس ضعیف
● افسردگی و اضطراب
● اختلالات خوردن
● مشکلات خواب
● اختلال مصرف مواد مخدر
● رفتارهای پرخطر و تکانشی
● حوادث رانندگی و صدمات مکرر
● مشکل در روابط و سایر ارتباطات اجتماعی
● عدم موفقیت تحصیلی
● بی ثباتی شغلی
دانشمندان معتقدند ژنتیک نقش مهمی در شکلگیری ADHD دارد؛ بنابراین، شما نمیتوانید از بروز این اختلال جلوگیری کنید. در عوض، عوامل خطرآفرین خاصی وجود دارد که ممکن است بتوانید از آنها اجتناب کنید. اگر باردار هستید، از مصرف الکل، تنباکو و داروهای بدون نسخه اجتناب کنید. این داروها عوارض بیش فعالی را تشدید میکنند و باعث بدتر شدن وضعیت بیمار مبتلا به اختلال بیش فعالی میشوند.
درمان خانگی و دارویی؛ از روشهای درمان بیش فعالی
هدف از درمان بیش فعالی، بهبود علائم بیمار است تا بتواند در خانه، محل تحصیل و محل کار عملکرد موثرتری داشته باشد. برای کودکان کم سنوسال (4 و 5 ساله)، روانپزشکان مداخله را به والدین بهعنوان خط مقدم درمان و قبل از آزمایش دارو میسپارند.
در بیشتر موارد، بهترین درمان بیش فعالی برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان شامل ترکیبی از رفتار درمانی و داروهای ADHD مانند محرکها، غیر محرکها و داروهای ضد افسردگی میشود. فرد بیمار ممکن است قبل از ایجاد تعادل بین فواید و عوارض جانبی داروها، نیاز به آزمایش دارویی و تست دوزهای مختلف دارو برای اثربخشی بهتر داشته باشد.
اضطراب جدایی یک اختلال روانشناختی است که عمدتاً در کودکان و نوجوانان مشاهده میشود و میتواند بر روابط عاطفی و عملکرد روزمره تأثیر منفی بگذارد. این اختلال با نگرانیهای شدید و واکنشهای فیزیکی در زمان جدایی از افراد مهم و محیط آشنا همراه است. اگر میخواهید بیشتر بدانید که اضطراب جدایی چیست و چگونه میتوان آن را تشخیص و درمان کرد، توصیه میکنیم مقاله مرتبط را مطالعه کنید تا با علل، علائم و راهکارهای مقابله با این وضعیت آشنا شوید.
افزایش عزتنفس و کاهش اضطراب؛ نتیجه درمان بهموقع بیش فعالی
در این مقاله توضیح دادیم که بیش فعالی چیست و چرا باید به درمان آن اهمیت دهیم؟ این اختلال مشکلات قابلتوجهی در زندگی فرد و اطرافیان ایجاد میکند. با شناخت علائم، توجه به درمانهای رفتاری و در صورت نیاز، استفاده از داروها میتوان کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیش فعالی را بهبود بخشید. درمان مناسب به افراد کمک میکند تا به بهترین شکل با این اختلال کنار آمده و به فعالیتهای روزمره خود بپردازند.
شما میتوانید برای دریافت اطلاعات بیشتر به منابع خارجی مراجعه کنید.
نظرات بسته شده است.